การแยกกับลูกออกจากกันในระหว่างพักฟื้นที่โรงพยาบาลกลายเป็นมาตรฐานทางการ
แพทย์ในหลาย ๆ ประเทศ ทั้ง ๆ
ที่มีหลักฐานว่าการแยกทารกแรกคลอดจากแม่จะมีผลในทางลบต่อร่างกายและอารมณ์
ของทั้งลูกและแม่
ข้ออ้างที่ใช้เป็นเหตุผลคือเรื่องของความสะอาดและ
สุขอนามัย
แต่ไม่มีงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ชิ้นใดเลยที่แสดงว่าอัตราการติดเชื้อในทารก
ที่ถูกแยกจากแม่จะน้อยกว่าทารกที่อยู่กับแม่ตลอดเวลา
หลักฐานที่มี
อยู่กลับแสดงผลในทางกลับกัน
คือทารกที่ถูกแยกจากแม่มีอัตราการติดเชื้อมากกว่า
และอัตราการเสียชีวิตของทารกแรกคลอดจะลดลง
ถ้าแม่ได้มีโอกาสอยู่กับลูกตลอดเวลาเพื่อให้นมลูกและดูแลลูก
ทารกที่
อยู่กับแม่ผู้ซึ่งใช้ร่างกายตัวเองปกป้องทารกมาตลอดเวลาเก้าเดือนและพร้อม
ที่จะให้ภูมิคุ้มกันลูกด้วยน้ำนมแม่
ย่อมต้องปลอดภัยกว่าอยู่กับเจ้าหน้าที่และพยาบาลที่ทำได้แค่ป้อนนมผสมให้กับ
ทารก
การผลิตน้ำนมแม่ เป็นไปตามกฏของอุปสงค์กับอุปทาน ยิ่งทารกดูดนมมาก ร่างกายแม่ก็ยิ่งผลิตนมออกมามาก
ทารก
ที่มีสุขภาพดีและกำลังหิวเป็นผู้ผลิตนมที่มีประสิทธิภาพที่สุดในโลก
เพราะสามารถกระตุ้นให้เกิดน้ำนมในปริมาณที่ตัวเองต้องการได้โดยการดูดนม
จากอกแม่
การระงับความหิวหรือกระหายของทารกด้วยอาหารหรือของเหลวอื่น
ที่ไม่ใช่นมแม่ ทำให้การดูดนมแม่ยากลำบากขึ้น
พวกเราที่เป็นผู้ใหญ่ไม่อยากฝืนกินอาหารเวลาที่เรารู้สึกอิ่ม
ทารกก็รู้สึกเช่นเดียวกัน
ถ้าพยาบาลป้อนนมผสมหรือน้ำกลูโคสให้ทารก
เขาก็จะไม่อยากจะดูดนมจากอกแม่
ทารกจะลดปริมาณการผลิตน้ำนมของแม่ไปโดยอัตโนมัติ
เพราะท้องที่อิ่มส่งสัญญาณว่าให้กระตุ้นการสร้างน้ำนมน้อยลง
ร่างกายของแม่รับสัญญาณว่าทารกไม่ได้ต้องการน้ำนมมาก
ก็จะลดปริมาณการผลิตน้ำนมลง
ความอยากกินนมของทารกเชื่อมโยงโดยตรงกับ
สารอาหารและปริมาณน้ำนมที่เขาต้องการ
ทารกสามารถเพิ่มหรือลดปริมาณน้ำนมและปรับสมดุลของสารอาหารในน้ำนมแม่ได้
อย่างเหมาะสม ถ้าเขามีโอกาสได้ดูดนมแม่ตามความต้องการ
แต่ถ้าทารกกับแม่แยกกันอยู่ เขาก็ไม่สามารถกระตุ้นน้ำนมแม่ได้
ทารกอาจจะส่งสัญญาณว่าต้องการกินนมโดยหันศีรษะ อ้าปากและแลบลิ้นออกมา หรือส่งเสียงเบา ๆ (ทารกสามารถ "พูด" ได้เร็วกว่าที่พวกเราคิด)
แต่
ถ้าทารกถูกแยกไปอยู่ในห้องเด็กก็จะไม่มีใครสังเกตเห็นสัญญาณนี้
เขาจึงต้องร้องไห้เพื่อให้พยาบาลรับรู้ความต้องการ
และกว่าที่พยาบาลจะพาลูกมากินนมแม่ ทารกอาจจะหิวหรือเหนื่อยเกินไป
จนหมดแรงที่จะดูดนมแม่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เราทุกคนน่าจะเคยรู้สึก
หิวมาก ๆ แต่ก็หงุดหงิดจนกินอะไรไม่ลง
เรามักจะลืมไปว่าทารกก็เป็นคนเหมือนกัน เวลาเราไปร้านอาหาร
ถ้าเราต้องตะโกนจนเสียงแหบกว่าพนักงานเสิร์ฟจะมารับออร์เดอร์
และถ้าเราต้องรอนานมากกว่าอาหารจะมา เราก็คงไม่พอใจ
เวลาที่ทารกหิวแล้วไม่ได้รับการตอบสนองรวดเร็ว ก็เป็นเช่นเดียวกัน
มี
งานวิจัยที่แสดงว่า แม่ที่ได้นอนกับลูกของตัวเองตอนกลางคืน
จะสามารถตอบสนองความต้องการของลูกได้ดีกว่าแม่ที่นอนแยกกับลูก
แม่กระทั่งในระหว่างหลับ
แม่ก็ยังรับรู้จังหวะและตอบสนองการดูดนมของลูกได้ตลอดทั้งคืน
แม่ส่วนใหญ่จะปรับท่านอนโดยอัตโนมัติ แขนอยู่เหนือหัวลูก
ศีรษะและเข่างอเข้าหากัน เป็นท่าที่จะปกป้องลูกจากอันตราย
แม่ลูกที่
ได้นอนด้วยกันจะเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ได้สำเร็จมากกว่าแม่ลูกที่นอนแยกกัน
การให้ลูกได้ดูดนมตั้งแต่เนิ่น ๆ และดูดบ่อย ๆ ช่วยให้น้ำนมมาเร็วขึ้น
ความใกล้ชิดทางกายระหว่างแม่กับลูก ทำให้ขบวนการนี้เกิดขึ้นได้ง่ายขึ้น
Post a Comment